Þegar ég var ein heima

Ég var ein heima, og var komin uppí rúm og ég hafi látið svaladyrnar standa opnar þegar allt í einu heyri ég eitthvað skrítið hljóð. Ég var alein heima og rosalega myrkfælin og það var allt kolsvart. Ég þori ekki að kveikja ljósið. Allt í einu heyri ég að hljóðið kemur nær og nær, ég heyri hjartasláttinn minn. Alllt í einu verður allt hljótt! Ég ákveð að kveikja á ljósið og ég geri það og ég sé ekki neitt, hvernig í óskupunum getur þetta verið ég heyrði hljóð rétt áðan. Allt í einu heyri ég símann hringja þetta var hann Jón vinur minn, hann spurði hvort ég vildi koma út með sér á rúntinum. Ég var allveg til í það, gott að fá smá fersk loft og róa sig aðeins. Og hann kemur að ná í mig hann er bara á venjulegum bíl. Þegar ég kom inní bíl, segir hann akkuru ertu svona hrædd. Æji ég er ein heima og ég heyrði mjög skrítið hljóð inní herberginu mínum og allt í einu hvarf það bara. Hann sagði bara að ég hafi bara verið að ýmynda mér.  Ég fór að hugsa útí það en hvernig getur það verið! Síðan byrjar hann bara að keyra og ég fatta að hann er farin að keyra á einhvern stað sem ég hef bara aldrei séð og þá byrja ég að vera doldið hrædd. Hann keyrir lengar og lengra í burtu frá Reykjavík, ég spyr hann hvert hann er að fara en hann svara mér ekki, ég byrja að vera ennþá hræddari. Það var hann sem kom heim til mín áðan hann var eini sem vissi að ég væri ein heima!!

Hann segir hva akkuru ertu svona hrædd við mig?? ég er ekkert hrædd

Jú akkuru segiru þá ekki neitt. Hvert ertu eignilega að fara með mig, það kemur bara í ljós segir hann.  Það er kolniðamyrkur eina sem ég sé er ljósin í bílnum skína á veginn. Hann stoppar hjá einhverjum ógeðslega kofa. Hann biður mig um að fara mér sér inn, ég neita náttúrulega ég vil ekki fara inní í þennan ógeðslega kofa!! Það geta verið mýs eða eitthvað ógeð þarna inni. Hann byrjar að öskra á mig ég neita samt. Hann reynir að draga mig ég öskra bara og slæ, hann er sterkari en ég en samt ég geri hva sem er til að losna, hann getur ekki neytt mig til að gera neitt sem ég vil ekki gera. Hann fer mín megin í bílnum og nær að tosa mig útúr bílnum og hann heldur á mér inní kofa.  Ég öskra og græt, ég vil ekki vera hérna hjá þér ég vil fara heima!! Hann heldur bara áfram að öskra á mig og segir mér bara að þegja og ekki gera neitt annars meiðir hann mig. Mér er allveg sama hann mundi aldrei meiða mig þannig að ég held bara áfram og áfram ég ætla að halda áfram að öskra allveg þangað til að EINHVER! heyri í mér.

Þegar við erum komin inn byrjar hann að tala rólega við mig og spyr mig hvað er eiginlega að mér. Ég segi afhverju hann er að fara með mig í þennan ógeðslega kofa einhvers staðar í rassgati. Ég er orðin rosalega þreytt eftir allan þennan grátur og öskur og bara það sem ég ýmyndaði mér áður en hann Jón hringdi í mig. Ég spurði Jón hvort þetta væri hann sem hafði komið heim til mín þarna um kvöldið, hann sagði afhverju ætti ég að gera það segir hann?? Ég var bara að vera viss. Ég fer uppí rúmið sem er þarna ég er svo þreytt. Kannski er þetta draumur þá er þetta mesta martröð sem ég hef fengið. Ég næ að sofna, og allt í einu vakna ég ég sé 2 stráka þá er það Jón og einhver annars strákur sem ég hef aldrei séð áður. Hann horfir mjög mikið á mig, ég fatta að ég er ekki í neinum fötum þá byrja ég að öskra á þá. Afhverju er í ekki í neinum fötum, þeir héldu bara áfram að horfa á mig. Þeir koma nærri mér ég reyni að komast burt en þeir ná mér og eru bara að káfa á mér og bara allt. 

Allt í einu vakna ég þá ligg ég í rúminu mínu

Þetta var bara draumur , þetta var bara matröð

 
- Maríanna

 

 

 

fyrsta skiptið sem ég

fyrsta skiptið sem ég keirði bíl eða eitthvað svoleiðirs dót var mjög gaman og ekkert leiðinlegt! allavegana þá man ég eftir því að ég var úti í sveit og sat í tragtornum hjá frænda mínum. þá setti hann mig í bílstjóra sætiðog sagði mér að keira. ég var ekki að sætta mig við það og það tók mig langan tíma að fá kjark til þess að gera eitthvað þítt að það væri bara að stíga á kúplinguna. það tók mig sammt enn lengri tíma að geta gert eitthvað annað. svo þegar ég steig á kúplinguna og setti í gír og ætlaði að fara af stað þá bara drapst allataf á helv. traktornum. þannig að þegar við vorum búnir að reina að komast af stað í solítin tíma þá gafst hann upp keyrði heim að bænum. þegar þangað var komið þá sótti hann son sinn sem er líka frændi minn og sagði honum að fara með mig í bílnum. Þetta var gamall opel og er ca. 80 hestöfl. þá settist ég í farðega sætið. En ég átti ekki að setjast þar. ég átti að setjast í bílsjóra sætið og keira bílin. eftir langar og pirraðar mínútur þá loksins gat ég komið bílnum af stað. þá var það bara næsta skref að ná að skipta um gír án þess að drepa á bílnum. og það tókst í fyrsta skipti sem ég reindi að skipta um gír. þá var það bara að reina að ná að keira traktorinn. þegar á var búinn að ná því vel að keira hann með því að vakna eldsnemma sérstaklega þegar maður er í sumar fríi þá þurfti ég að vakna kl 7 og mjólka kýrnar og þurfti ekki lengur að labba þangað því að ég mátti keira einn áhveðin traktor. Ég var notaður mikið í heiskap og var orðin nokkuð fær í að snúa. en ég er þá búinn með mig.

Lýður a.K.a lilli superman

saga

þegar við mættum á flugvöllinn var fallegt veður og konan var búin að vera stressuð útaf að pakka daginn fyrir en ég var allveg salla rollegur sko  við löbbuðum inní Leifsstöð við  vorum komumst inní fríhöfnina keyptum nammi til að éta i velinni við fórum til Þýskalands við tökum taxa finnum hótel og 20 stiga hiti  allt bar gott :D

jonni

Fyrsta skiptið - Símon

Fyrsta skiptið sem ég smakkaði nammi, það var yndislegt. Að finna þetta æðislega sykraða bragð uppí munninum á mér, eitt besta moment lífs míns. Ég er húkkt ! Ég borða nammi á hverjum einasta degi núna, hvar sem ég er og hvenar sem er, og eyði öllum mínum pening í nammi. Ég er svona aðeins kominn útí snakkið en ekki jafn alvarlegt, og ég drekka líka slatta af gosi. Ég er formaður Nammiát-félags Íslands, sem er bara gaman, fundir einu sinni í viku og það er bara borðað nammi og talað saman um nammi.  

fataskápurinn... :/

Fyrsta skipti sem ég leyfði einhverjum öðrum að fara inní fataskápinn minn þá kom sú persóna sást aldrei aftur.... ég varð auðvitað skíthræddur. svona tveim mánuðum seinna þá ákvaddi ég mig og fór inn til að skoða inní skápinn og þar var bara blaut gulrót í búri ég klóraði mér í hausnum og lokaði hurðinni og leit aldrei aftur þar inn.

Bjargmundur E.

fyrsta skiptið - Jóhann Bjarni

Fyrsta skiptið sem ég fór til útlanda fór ég til Svíþjóð að heimsækja frænda minn, ég fór með pabba og þetta tók allt svo langan tíma þar sem við flugum til Danmerkur og tókum ferjur og bíla til að komast á staðinn. Ég var örugglega svona átta til 10 ára ég man það ekki allveg því það er svo langt síðan, svo fór ég aftur seinna til Svíþjóð, s´ðasta utanlandsferð sem ég fór var til Dk ég á eftir að fara 4 á þessu ári, ég er að fara á fótboltaleik 14 - 17. Mars í London svo til Dk í Apríl, svo á ég eftir að fara tíl Prag og svo aftur Dk, .etta er það sem er planað svo fer ég kannski til Newcastle að heimsækja sistur mína eða til chicago því hún er líklega að fara að flytja þangað, ég nenni ekki að skrifa meira af þessu rugli ég er farinn

Maðurinn í næsta húsi.

Ég hringdi dyrabjöllunni hjá nágrannanum sem var nýfluttur inn, ég var að selja merki til styrktar krabbameinssjúkum börnum. Það kom maður á fimmtugsaldri til dyra og ég spurði hann hvort hann myndi vilja styrkja krabbameinssjúk börn, þá sagði hann ,,ég hef nú verið að gera það í 3 ár og var að hætta því fyrir viku.” Ég gat ekki annað en spurt hann hvernig hann hafi verið að því og þá sagði hann mér að hann hafi átt 11ára strák sem var með krabbamein en hann hafi dáið fyrir viku. Ég vorkenndi manninum svo mikið hann var bara þarna aleinn og í einhverjum drasl fötum. Ég sagðist samhryggjast og fór svo í næsta hús. Daginn eftir gat ég ekki annað en hugsað um hann og hvernig honum hlyti að líða, svo ég fór yfir í húsið hjá honum og dinglaði en enginn kom til dyra svo að ég dinglaði aftur... ekkert gerðist svo að ég fór bara heim og hugsaði að hann hlyti að hafa farið útí búð eða e-ð en samt var bíllinn hans fyrir utan þannig að þetta var frekar skrítið. Eftir 3 tíma fór ég aftur yfir og dinglaði en enginn kom svo að ég dinglaði nokkrum sinnum og bankaði... enginn kom svo að ég prufaði að taka í húninn og það var ólæst þannig að ég læddist inn og það kom svona ótrúlega ,,creepy” ískur af hurðinni, ég hélt áfram inn og kallaði á hann en hann svaraði ekki, vinur minn átti heima í þessu húsi svo að ég rataði vel inní því. Ég fór inní eldhús og enginn var þar svo að ég ákvað að fara uppá efri hæðina og gá hvort að hann væri kannski þar.. það var opið inní öll herbergi nema eitt og það var stærsta herbergið ég fór að því og opnaði hurðina hægt og rólega, það var slökkt en ég kveikti ljósið og sá hann þarna hangandi í einhverju bandi sem var bundið hringinn í kringum hálsinn á honum, ég var skíthræddur ég hljóp heim hringdi á neyðarlínuna og það kom lögregla og sjúkrabíll eftir svona 5 mínútur. Þeir sögðu við mig að það hafi verið gott að ég hafi bara labbað inn og svo þurfti ég að fara til sálfræðings einusinni í viku næstu 3 mánuðina til þess að jafna mig á þessu. Ég er orðinn góður núna og lifi lífinu að fullu með öllum í kringum mig og gæti ekki verið ánægðari með lífið.

 

Takk fyrir mig.

Lárus Beck Björgvinsson.

Þetta blogg er styrkt af Heiðari

Fyrsta skiptið sem ég bloggaði á þessa síðu. Þá áttum við að skrifa einhvað algjört rugl svona eins og við erum að gera núna. Ég viðurenni það að þetta er mikið skemmtilegra en venjulegur tími. Við fáum allaveganna að skrifa á tölvu hérna en inní kennslustofu þurfum við að skrifa með ritföngum. En ég man ekki neitt frá því að ég bloggaði fyrst á þessa síðu. En það var örugglega einhvað svipað og þetta. En hér erum við búin að blogga um uppáhaldsstaðina okkar og fornsögur sem að er náttúrulega rosalega gaman og svoleiðis. Ég alveg brosi allan tímann sem að við erum að gera þetta eða eitthvað þannig. En eitt enn sem að er frábært við þessa tíma er að við fáum að hlusta á tónlist sem er ekki leyfilegt inní venjulegum tímum. Því að kennarar segja að það trufli en fólk talar ekki neitt inní tímum þegar það er að hlusta á tónlist. En ég nenni ekki að skrifa meira þó að við áttum að skrifa sögu þá skrifaði ég þetta rugl.

sagan mín - Óli Jósef

Fyrsta skiptið sem ég fór einn út í búð. Kom gamall karl til mín og spurði " hvað ertu gamall drengur?" ég sagðist bara vera 8 ára gamall. Mér brá því mér fannst karlinn svolítið skrítinn. En þegar ég kem heim, þá var ég einn heima. ég reyndi að hringja í mömmu og pabba. en enginn svaraði. ég fór bara að taka mig til í háttinn. Ég vonaði bara að mamma og pabbi kæmu bara heim eins fljótt heim eins og þau gætu. Þegar ég var kominn upp í rúm og hafði látið svaladyrnar standa opnar þegar ég heyrði brak við svaladyrnar. Ég var alveg skíthræddur, Ég kreppti mig saman allur og ég óskaði þess að mamma væri komin heim. Ég var alveg viss um að þetta væri einhver vondur karl, ég fór að kíkja á þetta, ég sá einhverja skuggalega veru standa við dyrnar, svo kem ég auga á annan sem stóð við eldhúsinnréttinguna. Ég fór alveg í keng. Ég fór aftur inní herbergi, greip símann, stimplaði inn númerið inn hjá mömmu. hringdi, en síminn sagði að það næðist ekki í símann hennar í augnablikinu. ég dreif mig að hringja í pabba síma. Allt í einu heyri ég í símanum hans pabba frammi í stofu. Ég ætlaði alveg að garga. Ég hélt að þeir hefðu náð pabba. Ég fór fram að kíkja hvort að pabbi væri í þeirra haldi, allt í einu kvikna ljósin inní stofu og eldhúsi og þar standa mamma og pabbi. pabbi heldur á símanum sínum og spyr: "varst þú að hringja vinur". Ég hljóp til pabba og faðmaði hann eins fast að mér eins og ég gat. ég sagði þeim sögunaog allt varð í himnalagi. ég steinsofnaði þegar pabbi var búinn að lesa fyrir mig kvöldsöguna. Ég hafði aldrei sofið betur á ævinni.

 

-Ólafur Jósef Ólafsson 

Bíll hverfur

þegar ég var að fara að leggja að stað í skólann þá var bíll horfin og ég að verða alltof sein í skólann og allir að verða brjáliður útaf því að bílinn var horfinn og mamma og pabbi alveg að missa sig "ég er orðinn of seinn í vinunna". Ég byrja bara að labba í skólann til að vera ekki en þá seini en ég er nú þegar svo þegar ég kem í skóla þá er klukkan orðinn hálf 10. já það tók tíma að koma sér í skólann, en ég reyndi bara að afsaka mig með því að segja kennaranum að ég hafi komið svona sent útaf bíll var horfinn en kennarinn hann trúði mér ekki. Eftir skóla þá fór ég bara heim og þá var bíll en þá horfinn svo að ég, pabbi og mamma fórum á löggustöðina til að láta finna bílinn, þegar við erum kominn á löggustöðina þá fer pabbi inná skrifstofu til einhvers mans og talar við hann og lýsir bílnum og segir honum hvert hann hafi farið á honum siðast og svona. Og svo er farið að leita af bílnum en hann finnst hvergi þá mundi pabbi eftir að hann hafi farið á bílum í vinnuna og gleymast því að hann hafði verið á bílnum og hann hafði bara labbað heim. þannig að hann þurfti að labba í vinunna núna og ná í bíll og keyra á honum niður á löggustöð til að láta þá vita að hann hafi fundið bíll og hann segir þeim frá því hvar bíll hafi verið, löggurnar liggja í hláturskasti og með krampa í maganum og ná valla andanum fyrir hlátri, þetta gerðist í hvert skipti sem hann sagði einhverjum frá þessum atburði sínum og svo var alltaf sagt við hann í vinnunni þegar hann var að fara heim þá var sagt "ekki gleyma því að þú varst á bílum" svona var þetta í einhvern tíma en svo var því bara hætt en allir minntust á þetta svona öðru hverju. Svo var öllu þessu með bílinn bara gleymt og grafið og einginn mintist á þetta aftur.

Endir --Nína