Maðurinn í símanum

Þegar ég var á leiðinni heim úr skólanum  sá ég ferðatösku á vegabrúninni. þetta var svört stór skjalataska. Ég vissi ekki hvort ég ætti að taka hana með mér eða skilja hana bara eftir. Hvað var inni í henni og hvers vegna lá hún hér úti á miðri gangstétt? Hvað myndi næsti maður gera sem kæmi að henni? Hann myndi ábyggilega taka hana með sér heim...

Það gerði ég líka. Þegar ég kom heim opnaði ég hana, hún var full af peningum. Ég starði á alla þessa peningaupphæð með peningamerki í augunum og ég hugsaði með mér hvað ég gæti keypt mér fyrir allt þetta. Hvað myndu foreldrar mínir segja ? Þeir myndu ekki fá að vita... En Axel vinur minn ? Hann myndi örugglega reyna að taka þá frá mér... Nei ég varð að vita þetta og enginn annar. Þetta voru mínir peningar. Ég hljóp uppí herbergi með töskuna og faldi hana. Litla systir mín var heima og ég passaði að láta hana ekki sjá. Ég heyrði að dyrnar opnuðust niðri. Mamma var komin heim. Síðan fór ég niður sallarólegur en með hugann algjörlega við peningana. Það hvarflaði varla að mér af hverju þeir höfðu legið þarna og hvort aðilinn sem týndi þeim eða hvað annað væri ekki sárreiður yfir missi sínum. Það skipti ekki máli ég ætlaði að kaupa mér geðveikt hljóðkerfi og risastóran plasmaskjá, til að byrja með. Litla sys fengi ekki einu sinni barbie sokk.

Allt í einu hringdi síminn. Það var örugglega Axel. Ég svaraði en það var frá óþekktu númeri. Falið númer.. Símaat? Fyndið... Barnalegt... En ég svaraði bara og í símanum sagði djúp karlammsrödd; ,,Stráksi, út með töskuna núna." -Hver er þetta?" spurði ég ringlaður. ,,Út með töskuna núna eða þú hlýtur verra af, okei ?" sagði röddin aftur í hörðum ákveðnum tóni. Ég vissi ekki hvað ég átti til bragðs að taka, hvað var þetta eiginlega ? ,,Seinasta viðvörun, hlauptu út og skildu töskuna efir á götunni og hlauptu svo aftur inn, núna!" Síðan skellti hann á. Ég varð hræddur og ákvað að gera eins og maðurinn sagði. Kannski væri einhver í launsátri tilbúinn að skjóta á mig ef ég gerði ekki eins og hann sagði. ,,Gerðu eins og hann segir," sagði litla systir mín sem stóð nú allt í einu í dyrunum. Vanalega hefði ég sparkaði henni út og skammað hana fyrir að vera að hnýsast inni herberginu mínu. Það gat beðið. Ég ákvað að gera eins og maðurinn sagði tók töskuna og hljóp í hendingskasti út. Ég veit að mamma horfði undrandi á eftir mér. Ég lét töskuna á miðja götu en sá engan þannig það var heldur kjánalegt. Ég hugsaði mig tvisvar um í angist minni. Önnur hugsuninn var um manninn í launsátrinu uppi í tré með byssuna sem var miðað á höfuð mitt. Maðurinn í símanum sem girntist peningana. Þá hljóp ég inn.

Ég hljóp uppí herbergi og svaraði ekki undrunarsvip mömmu. Ég kærði mig ekki um það að litla systir mín var inní herberginu mínu, einkasvæðinu mínu, heldur læsti ég dyrinni og horfði út um gluggann á skjalatöskuna sem lá óhreyfð á götunni. ,,Hvaða vitleysa, ég ætla aftur að ná í hana," sagði ég og snéri mér við. En þá heyrðist hávær hvellur. Ég leit við og skjalataskan  sást ekki fyrir reyk og eld. Ég horfði stóreygur á systur mína með galopinn munninn. ,,Hvað gerðist?" -Hún sprakk.." sagði hún eins og ekkert væri eðlilegra. ,,Sko ég get haft rétt fyrir mér.." sagði hún með þrjóskutóni. ,,Ókei." Það var allt sem ég hafði að segja um þetta.

Ég átti litla líf mitt að þakka manninum í símanum og litlu systur minni. Ég þurfti að lifa með það þá. En ég settist bara á rúmið mitt, hringdi í Axel, rak litlu systur út og reyndi að gleyma þessum asnalega degi.

-Magga s.

týnda taskan "/ Ingþór "/

Þetta var kaldur vetrar dagur einhvern tíman í janúar. Ég var á leiðinni heim úr skólanum, skelfandi af kulda þegar ég sá handfang rétt stingast uppúr snjónum. fyrst hélt ég að þetta væri íþróttataska sem einhver hefði misst og grafist þegar snjóplógur ruddi snjónum af götunni áðan, Ef bara þetta hefði verið það einfalt. Það kom í ljós eftir að ég gróf þetta , með erfiðis munum, úr hálf frosnum snjónum að þetta var einhverskonar ferðataska, frekar stór ferða taska, og ég sem réð varla af forvitni varð að kíkja aðeins ofan í hana. hún virtist tóm í fyrstu en eftir að ég skoðaði hana betur sá það sem virtist vera búr af einhverju tagi. En svo kom þessi ís kalda vindkviða og ég sem hafði gleymt mér í fundinum fór að finna fyrir kuldanum aftur og ákvað að fara heim. Þegar heim var tók ég búrið upp úr töskunni lagði það á borðið og reyndi að opna það en það var læst. Ég hugsaði með mér að það hlyti að vera lykill einhverstaðar í töskunni svo ég fór að gramsa aðeins meira. Eftir u.þ.b. korters leit fann ég hólfið, lítið leyni hólf sem ég hefði ekki tekið eftir ef hún fríða mín hefði ekki stokkið beint inn í töskuna og byrjað að brýna klærnar á botninum, hún Fríða er nefnilega köttur. "Æi Fríða mín þetta er hvorki rétti tíminn né hlutur." en þar sem hún var ekkert að hlusta á mig, þótt hún hefði ekki skilið neitt sem ég sagði, þá tók ég hana upp enn með klærnar í töskunni og sá að botninn losnaði úr. "Æi sjáðu hvað þú hefur.." en þá sá ég hann lítill kassa með lykli í skráargatinu. Ég snéri lyklinum og opnaði kassann. Inní honum var annar lykill og sólgleraugu sem voru frekar ljós miðað við venjuleg. Samt frekar svöl svo ég setti þau á mig og kíkti smá í spegilinn sem hékk fyrir ofan búrið, en það var ekki lengur tómt. Það var lítill vera sem virtist nokkuð dofinn og ringluð, þetta var skrítinn vera  ljósgræn með lokað auga á miðjunni á enninu. það virtist taka eftir því að ég var að horfa á það og sagði með frekar skrækri röddu "ég sé að þú hefur fundið gleraugun svo ég ætti þá að vara þig við að nú ert þú meistari minn og ert þar með aðal skotmark fyrrum meistara míns ef þú vilt halda lífi lengur en þennan mánuð þá leyfirðu mér að fara frjáls, svo hvað segirðu?". "Hmm ég sé ekkert annað í stöðunni svo... þú ert frjáls." ekki þurfti að segja honum það tvisvar, með háum hvelli hvarf hann og ég hélt að þetta væri það síðasta sem ég myndi heyra frá honum en á hverju ári uppfrá því birtist eitthvað nánast töfrum gætt á rúmstaflinum mínum.   ENDIR

valgerður.S :D

Í fyrra dag var  ég að vakna og fór niður í eldhús en þegar að ég kom þangað þá voru menn í hippafötum með sítt hár og sögðu mér að koma með sér og ég vara bara  en ég sagðist ekki geta farið því ég var að verða og sein í skólann. Þeir sögðu bara að það vær allt í lag ekki eins og ég ætti að gera eitthvað skemmtilegt, þá hugsaði ég þetta er nú bara alveg rétt hjá þeim svo ég klæddi mig í föt og fórum út þá vara allt í rugl ég átti heima á  Hawaii þá var bara sandur út um allt en  ég jafnaði mig. svo sögðu þeir mér að ég væri heimsfræg fyrir að vera svona fyndin og skemmtileg . En svo sá ég þegar ég leit á hippana það þeir voru Jonni og Benni ég hélt ég myndi þá hjartaáfall en þá breyttust þeir bara í geimverur og sendu mig úr í á tunglið og þegar ég var komin á tunglið, þá varð allt óskýrt og ég vaknaði við það að ég fékk heilt glas yfir mig þá sagði Nína við mig hvar erum við í textanum ég bara .en þá hringdi bjallan tíminn var búin. 

Þetta var bara draumur.                             

þetta er fyrirsögn - hjörtur

þegar ég var á leiðinni heim úr skólanum sá ég skyndilea stóra ferðatösku standa við vegbrúnina, ég ætlaði að ná í hana, en þá sá ég baldur koma á harðaspretti niður götuna og taka töskuna, ég elti baldur hann labba í áttina að löggustöðinnni þannig að ég hætti að elta hann og fór heim. ég var heima í 3 daga að horfa á sjónvarpið og éta pizzu þegar alltíeinu heyrist DINGDONG í bjöllunni ég fór til dyra þar sá ég Baldur standa í dyrunum og með töskuna hann sagði ,,komdu með mér til Dublin á U2 tónleika" ég sagði ,,ok" þá sagði hann ,, palli ,,skvíkí little bits" kemur líka" ég hugsaði með mér að ef ég færi með þá gæti ég náð í töskuna og farið með hana heim, þannig að ég sagði ,,að sjálfsögðu kem ég með". Í flugvélinni bjuggum við til ,,crew" sem heitir Crazy Dogs. þegar við komum til dublin þá lét Baldur okkur báða fá Corvettur sem  hann keypti á íslandi og lét flytja til dublin og stendur á Crazy Dogs, hann fékk líka eina. Um leið og við fórum í nýja glæsilega 700 fm 2 húsið hans Baldurs fór ég að hugsa um leið til þess að taka töskuna, ég ákvað bara að drepa þá báða og alla 70 lifverðina hans baldurs og taka töskuna og fara heim, en ég gleymdi því að við djömmuðum svo mikið að ég hafði ekki tíma til þess.

KV. Hjörtur

......Afmælið....

Þegar ég vaknaði um morguninn  þá beið mín. Dagur sem ég mun aldrei gleyma útaf það var afmælið mitt. Útaf því að ég ætla að halda uppá það það verður gaman útaf ég bauð öllum vinum mínum. Nú verð ég orðin 9 ára ég fæ gjafir og hitti vini mína ég er búin að vera þægur mamma mín lofaði mér að hún ætlaði að kaupa tölvu handa mér ég get ekki beðið þanga til að ég geti opnað pakkana mína og leikið mér við vini mína og það verður gaman ég veit það. nú er afmælið búið og það var alveg geðveikt skemmtilegt og ég er að opna pakana mína núna jess ég fékk tölvuna sem mig langaði svo mikið í loksins fékk ég tölvu loksins á ég tölvu sem ég á sjálvur og það fildi skemtilegur leikur með. kanski næsta afmæli fæ ég móterhjól mamma sagði það ef ég verð stiltur i heilt ár þa verð ég 10 ára þa er ég svo stor að ég get keirt móterhjól sjálvur.

 

 

 <Maggi> ...þessi saga er skálduð!

Leiðin heim úr skólanum.... Baldur

Þegar ég var á leiðinni heim úr skólanum sá ég skyndilega stóra ferðatösku standa við vegbrúnina, ég var ákveðinn að fara með hana uppá lögreglustöð og skila henni. Svo skyndilega hrasaði ég um lítinn stein og féll um koll , taskan opnaðist og ég leit ofaní hana. Hún var full af peningum  mörgum miljónum , margar hugmyndir runnu uppí kollinn á mér hvað ég gæti gert við peningana. Ég hugsaði með mér ætti ég að skila þeim eða ekki.... ég hugsaði með mér nehhhh. Ég hringdi í Hjört vin minn og Pál vin minn og bauð þeim með mér til Dublin á U2 tónleika, Þeir svöruðu boðinu játandi. Við komum við á leiðinni til Keflavíkur á einni bílasölu sem heitir sparibill.is, þar splæsti ég í þrjár corvettur fyrir crewið. Síðan lét ég setja nafnið á crewinu okkar á bílana , nafnið á crewinu fræga var crazy dogs. Þegar við lentum í Dublin á einkaþotunni minni og þegar við lentum stukkum við uppí corvetturnar okkar sem við létum flytja með okkur út. Svo var þetta svo mikið Djamm að ég man ekkert eða engin okkar e-h.

 kv. Baldur

veit ekki ..

veit ekki ..

Sagan um littla fuglinn sem rústaði öllu xD(Bragi)

Ég var einn heima, var komin í rúmmið og hafði látið svaladyrnar standa opnar þegar það kom fugl fljúgandi inn. Hann flaug á  gamla vasann hennar ömmu og hann brotnaði og fuglinn lá rotaður á gólfinu. Mamma á eftir að drepa mig sagði ég og tók upp fuglinn og setti hann í gamla páfagauka búrið sem var aldrei notað ætlaði að bíða eftir að mamma kæmi heim svo ég gæti útskírt hvað gerðist. fuglinn vaknaði vankaður og gaf ekki frá sér mikinn hávaða. Ég sofnaði eftir smá stund og þegar ég vaknaði var mamma að hrista mig og spyrja hvað hefði gerst, ég sagði nú bara sko fuglinn sem er í búrinu þarna flaug inn og braut vasann, VASANN!! öskrar mamma það er meira en vasinn brotinn segir hún og reynir að róa sig niður. Fuglinn hafði sloppið úr búrinu og rústað öllu, ég er dauður hugsaði ég, en ég var bara látin taka þetta til og svo búið. Svo límdi ég brotin af vasanum saman aftur því hann rústaðist sem betur fer ekki. Mamma var ánægð með það og hætti bara að minnast á þetta litla atvik við mig.

Ef ég hefði vitað um hvað beið mín fyrir innan dyrnar hefði ég aldrei opnað.

 

Ef ég hefði vitað um hvað beið mín fyrir innan dyrnar hefði ég aldrei opnað, því þegar ég kom að húsinu mínu sá ég bílinn hennar Guggu frænku, ég hafði gleymt að hún ætlaði að koma í heimsókn.
Ég dró andann djúpt áður en ég opnaði. Ég steig inn, og þá fékk ég áfall. Þarna stóð hún, byrjaði svo að labba að mér, og ég bakkaði. hún var með fullt af pokum. BLEIKUM POKUM!.  hún var með föt og allskonar drasl. sem ég kærði mig ekkert um. allt nema bleikann. en auðvitað myndi ég neyðast til að fara í þeim í skólann daginn eftir. fullt af bleikum ljótum fötum. 

það yrði niðuglæging.

ég þakka fyrir að hún komi bara  einu sinni á ári.

karó

Sagan Æðislega

Ég var einn heima, var kominn i rúmið og hafði látið svaladyrnar standa opnar þegar, ég sá mjólkurglas á borðinu. Ég var orðinn skíthræddur, ég hélt að mjólkurglasið væri matarkex, og eg var orðin skelkaður úr hræðslu, ég hoppaði á matarkexið en þá brotnaði glas. En svo allt í einu, þá kom risastór jólasveinn bankandi á gluggann, ég fór og lamdi jólasveininn með stórri ryksugu og sleikjó bréfi. Jólasveinninn rotaðist. Þetta var um hánótt mamma & pabbi farinn að sofa. Eg fór aftur uppí rúm eftir heljarinnar átök. Ég leggst uppi og hef það næs. Svo sé ég allt í einu lítin dverg, vera að vaska upp, ég tek upp rítinginn og sker af honum sköflunginn. Hann er ekki dauður ennþá, en þá hendi eg honum í hræri vélina og bý til indælan dvergagraut, æðislega gott. Fer aftur uppí rúm eftir indælan mat, leggst uppi og fer að horfa á Desperet Housewifes. Ég heyri aftur eitthver læti frammi. Kíki fram þar sé ég, pabba minn í bdsm við dverginn sem ég var nýbuinn að drepa, ég fer fram og drep pabba og sker augun úr dvergnum, the END

 

 

Páll Sindri Einarsson