Amma mín og Afi

Einu sinni áttiég tvo hesta, þeir hétu Amma og afi. Þeir voru skemmtilegir apar tveir, þeir voru alltaf að fela sig í trjánum. Eitt sinn fór ég að labba og þegar ég kom aftur voru flóðhestarnir mínir komnir í fólabúrin mín og enginn hestur í augsýn nema einn röndóttur sem var í bardaga-karate búning. En því miður átti ég hann ekki þannig ég mátti ekki koma nálægt honum. Ég ákvað að fara að horfa á sjónvarpið og kaupa rúgbrauð af Vörutorgi meðan ég grét úr sorg. En helv Vörutorg var bara interruptað af eikkerjum feitum dreng með sleikjó í auganu til þess að segja hvað hann var ömurlegur. Er ég hlustaði á hann grenja um hesta heyrði tvö orð; "Ég er með hesta að nafni amma og afi í varðhaldi og ætla ábyggilega að drepa þau með nokkrum skeiðum sem ég geymi undur tárum mínum,,. Ég varð svo reiður að ég dansaði og söng Foot Loose söngleikinn með ýminduðu vinum mínum, Kyle og Jónasi. Á meðan ég dansaði í tunglsljósinu fann ég Stórann hval af hygmynd syndandi í djúpa bláa hafinu af snilld minni sem er að chilla í hausnum á mér. Ég fattaði að éf ég ætti tvær appelsínur gæti ég mögulega bjargað Titanic frá því að sökkva OG bjargað hestonum mínum á sama tíma. Ég fór því beinlínis til Lalla til að hann gæti blessað mig með kraft Stefáns. Þegar ég kom fyrir utan húsið þeirra Lalla og Palla ákvað ég að dansa smá til viðbótar því að ég heyrði að hann Palli var á klósettinu. Eftir dansinn skaust ég inn í húsið og talaði tungumál Lalla en því miður var bara Palli heima og han skildi bara ekki Lallísku. Ég sá hann vera á fullu með hollenskum dverg þannig ég lokaði augunu og ýmindaði mér að ég væri að dansa við smábarn sem var með áttta höfuð. Þeir sáu mig og öskruðu í C-tóntegund meðan ég var með lokuð augun. Dvergurinn hljóp til Hollands aftur á meðan ég confrontaði Palla. Palli sagði mér að Lalli hefði skroppið til Kína til að dansa við forsetann í Nígeríu. Ég þurfti þá bara að skella mér í það að fá blessun Palla en hann er bara svo LAMEEE að hann gat bara gefið mér spádómsköku sem breytir fólki í blá-græna úlfalda. Ég fór strax til Mongólíu til að berjast við stríðs-björninn Rúbbídúbabbadú.  Hann var með átta verði og einn túnfisk í vasa sínum þannig ég þurfti að vera með hjálminn hans magnúsar meðan ég öskraði í poka hundrað orð sem ríma. Ísbirnir hata þannig. Eftir bardagann sem entist í áttahundruð og níu mánuði í apríkósu árunum, sem eru níu mínútur á manna tíma, át ég túnfiskinn sem var í vasanum hans, sem öskraði hvar lykillinn að teleportinu var. En þið fáið aldrei að vita restina af því að ég át slæmt kex sem að fer í magann á mér og lætur mig gráta sýru.

Kv. Gísli og Bjarni