Ekki ganga allir heilir til skógar

 

Þann 17. júní síðastliðinn handsamaði lögreglan sturlaðan ungan mann, krúnurakaðan, með stúdentshúfuna enn á höfði sér og með flugbeittan hníf í hendinni.   Hann var handtekinn hjá Menntaskóla Reykjavíkur þar sem hann hafði verið að ógna fyrrverandi samnemendum sínum, og mikil skelfing gekk um hópinn.  Lögreglan átti í miklu basli við að sjá um manninn og fylgdi honum þess vegna í lögreglubílnum upp á lögreglustöð.  En þar sem það náðist ekki að tala við hann eða  að spyrja hvað leiddi að þessum atburði var hann fluttur að Kleppspítalanum.  Hann var undir lögreglufylgd þriggja lögregluþjóna þar sem þeir áttu að sjá um að koma honum inn á stofnunina.  Honum var nær samstundis hent út af henni, stífur og froðufellandi líkt og í krampakasti, vegna þess að starfsfólkið gat ekki tekið við honum þar.   Honum var hent aftur inn í fangageymslu lögreglubílsins og keyrður inn á lögreglustöðina.  Orðrómar gengu um að hann hafi verið í ástarsorg eða 'lesið yfir sig', en hann hafði lengi þjást af svefnleysi.  Foreldrar hans sögðu frá því að þetta hafi smám saman verið að koma fyrir hann. 

En þegar á lögreglustöðina kom voru allir fangaklefarnir yfirfullir og var hann þess vegna var hann sendur í hegningarhúsið að Skólavörðustíg.  Allt var tekið af honum svo hann gæti ekki gert sér eða öðrum mein, nema fötin sem hann gekk í.  Daginn eftir hafði hann hins vegar barið hausnum svo fast í vegginn að stúdentshúfan hans var blóðrauð og hann hafði rifið jakkafötin sín í tætlur.   Því næst hringdu þeir aftur í Kleppspítalann sem var einnig lokaður, og sátu þeir þá uppi með hann í dágóðan tíma.  Þeir voru farnir að gefast upp á þessu ástandi og sóttu um sérfræðing sem sá sér aldrei fært um að mæta.  Þá gripu þeir til örþrifráða, lokuðu hann í kistu til frekari flutnings í annað herbergi.  Þar var hann einangraður, kviknakinn og handjárnaður og látinn þar dúsa.  Stuttu seinna var hann búinn að bíta tunguna á sér í sundur, höfuðið danglaði fram og aftur og froðan sem lak úr munnvikum hans var lituð blóði. 

Hann var nokkru seinna fluttur aftur inn á Klepp, þar sem hann dó nokkrum vikum síðar. Við krufningu unga mannsins, kom í ljós að hann hafi verið með heilaæxli sem hafði þrýst svo gífurlega á heilann að sársaukinn væri óbærilegur. 

-Aðalbjörg!