Snjórinn

Snjórinn er þetta sem vísindamenn kalla "crashius nebulius" en við köllum hann nottlega bara snjó ;O Þegar ég var á leiðinni í skólann gleypti snjórinn mig og ég var sendur til vídd sem var full af flóðhestum. Þeir gátu ekki taæað en þeir gáfu mér ofurkrafta þannig ég gat lesið hugsanir. Þegar ég sá áðal flóðhestinn þurfti ég að sleikja á honum tærnar því hann er nú kóngurinn. Tærnar hans brögðuðust eins og typpi ehhh... ég meina, ég veit ekki hvernig það bragðaðist en það var samt mjög vont. Hann skipaði mér að fara að stúta nokkrum ristabrauðum með eldunar hattinum sínum. En það var þá sem samsærið byrjaði. Er ég fann fyrsta ristabrauðið á tunglinu að nafni "toast king" bjó ég mig undir bardaga með því að syngja lag brjáluðu flóðhestanna sem hljómaði eins og engla söngur á KFC á þriðjudögum. Hann kallaði út í loftið en ekkert gerðist en það var þá sem ég fattaði það. Hatturinn var í rauninni enginn hattur heldur var hann geimveru egg sem var að fara að klekjast á stundinni. En sekúnduna sem eggið klektist kom Hasselhoff og ætlaði að fórna sér fyrir mig (ég er audda þess virði ;O) og hann sprakk eins og sebrahestur á jólunum. Þá hoppaði ég og kýldi geimveruna kalda með einu brjálæðislega brjáluðu höggi sem fór beint í átta lærin hans. Lærin duttu af honum og hann dó. Sigursæll gekk ég heim til mín því ég var að missa af Dora the Explorer:S. Þegar ég gekk heim sá ég það hræðilegasta sem ég hef séð á ævinni (fyrir utan andlitið á Bjarna) þá voru öll lærin komin í herbergið mitt og þau voru að brýna á sér læris hárin því þau ætluðu að drepa mig. En til allrar lukku kom hann Kristó fer VINURMINN og bjargaði mér með 80 kóbra slöngum í bandi. Aðeins þá gat ég horft á sjónvarpið í friði. Eftir að ég horfði á sjónvarpið þá fattaði ég að ég væri ennþá ofan í snjónum en þádó ég úr ALkuli

 Sorglegur Endir :'(

takk fyrir mehhggg

Gísli Rúnar semerbesturíölluþvíhannersvalur!