Drengurinn & Taskan !

Þegar ég var á leið heim úr skólanum sá ég skyndilega stóra ferðtösku standa við vegarbrúnina, ég leit í kringum mig til að leita að fólki en enginn var nálægt, svo að ég ákvað að líta á töskuna. Ég labbaði hægt og rólega yfir götuna því þetta gæti allt eins verið sprengja eða þess hlutar. Þegar ég var 5 metrum frá töskunni datt hún allt í einu niður, sem betur fer var þetta aðeins gola. Mig langaði að labba nær og skoða töskuna en var ekki viss hvort að ég ætti að gera það. Ég lét mig hafa það og fór alveg upp að töskunni, hún var með lás. Lásinn var með lykli og 4 stafa leyniorði, ég prófaði nokkrum sinnum að gera orð. Eftir smá stund gafst ég upp og ákvað að skoða töskuna betur, ég tók eftir nafnspjaldi sem var úr stáli neðst á töskunni. Nafnspjaldið var merkt manni sem bar nafnið Árni Leving Schevingsen þannig ég ákvað að setja  árni í leyniorða ramman en það var ekki rétt svo ég ákvað að prufa einu sinni enn og nú með nafnið Levi, og viti menn taskan opnaðist. Svo virtist sem að lykillinn var aðeins yfirskin til að rugla fólk til þess að halda að það þyrfti lykil. Þegar ég leit inní töskuna gapti ég eins og ég hefði séð sprengju en sú var raunin að það voru 5 kíló af Heróíni og nokkur kíló af sprengiefni sem nefnist “ C – 4 “  mér dauðbrá. Ég náði samt að átta mig um leið og hljóp eins og fætur toguðu heim til þess að láta lögregluna vita af þessu, þeir sögðust ætla strax í þetta og einnig sögðu þeir mér að vera heima ekkert að vera skipta mér meira af þessu. Í fréttunum næsta dag sá ég að það var náð að aftengja sprengjuna og náð karlinum sem átti töskuna og lögreglan þakkað dreng sem átti heima þar nálægt fyrir aðstoðina. Ég gat loks róað mig niður og verið ánægður að hafa brugðist rétt við. Seinna þennan sama dag þegar mamma og pabbi komu heim voru þau búin að frétta að ég hafi sagt lögreglunni frá töskunni og voru mjög hrædd um að eitthvað hafi skeð fyrir mig en voru hæstánægð með það hvernig ég hélt ró minni, mamma og pabbi hrósuðu mér og föðmuðu mig fyrir að vera svona hugrakkur og duglegur. Þau meira að segja keyptu handa mér pizzu, brauðstangir, nammi og mikið af gosi fyrir. Auðvitað þakkaði ég þeim mikið fyrir að vera svona almennileg við mig en sagði samt við þau að þau þyrftu alls ekki að gera það en þau kröfðust þess þannig ég þorði ekki annað en að játa og fá þennan yndislega glaðning.

 

Benedikt Magg Einarsson