fornsögur

Ég hef persónulega gaman af íslendingasögunum. Ég las margar þeirra í 5.bekk en hætti þegar ég var farin að hugsa óhugnalega mikið á forn-íslensku

En ef maður hefur ekki áhuga á þeim þá lærir maður ekkert af þessum tímum og þetta verður ekkert nema hellingur af gagnslausum upplýsingum sem verða aldrei notaðar.

En mér finnst gaman að vita að ég sé komin af víkingum og að geta rakið ættir til þeirra á meðan ég les sögurnar um þá fremja hverja hetjudáðina(?) á fætur annari og höggva mann og annan. (t.d er Þórdís Súrrsdóttir langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa,langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa, langa amma mín.) en forn íslenska er ekki mikið ólíkari nútíma íslensku en þetta óskiljanlega bloggmál sem er að mínu mati endanleg sönnun að mannkynið sé á leiðini til helvítis.

yfir og út.